Ostatnimi czasy do naszego Arboretum  i pobliskich drzewostanów zawitali bardzo niecodzienni goście - łosie. Tych przedstawicieli zwierzyny płowej nieczęsto spotykamy w naszych okolicach. 
W Polsce łoś występuje najliczniej w północno-wschodniej części. Zwierzę to w 2001 roku zostało objęte z powodu  niskiej liczebność (około 2000 sztuk) całorocznym okresem ochronnym, co oznacza, że myśliwi nie polują  na nie w naszym kraju. Na dzień dzisiejszy populacja tego gatunku znacznie wzrosła i w roku 2014 liczyła już 14000 sztuk!

Łoś jako przedstawiciel rodziny jeleniowatych jest typowym roślinożercą. Ze względu na wielkość ciała, długie nogi i szyję łoś jest zwierzęciem przystosowanym do ogryzania roślin na wysokości 50-200 cm ponad ziemią. Długa, chwytna górna warga i ruchliwy język pomagają w sprawnym przygryzaniu pędów roślin drzewiastych i objadaniu ich z liści, pączków i krótkopędów. Ponadto odgryzają też korę drzew co nazywamy spałowaniem. Zapotrzebowanie dzienne tego zwierzęcia
to latem około 20-50 kg karmy, zimą mniej – około 12 kg. Zatem wyrządza ogromne szkody
w naszych drzewostanach, zwłaszcza młodnikach.

W okresie wiosennym i latem „panowie" łosie - byki żyją samotnie, zimą grupują się w niewielkie stada. Na okres rozrodu tworzą małe grupy rodzinne. „Panie" łosie - klępy ze swoimi „dziećmi" zwanymi łoszakami  łączą się w chmary (stada). Zwierzęta te najchętniej zamieszkują rozległe podmokłe lasy, zakrzaczone bagna, które przemierzają dzięki długim badylom (nogi) zakończonymi potężnymi, szeroko rozsuwalnymi racicami, są też bardzo dobrymi pływakami.

Łosie to ogromne zwierzęta –jedne z największych ssaków zamieszkujących Polskę. Byk osiąga wagę ciała 540–700 kg, a wysokość od 1,5 do ponad 2 metrów. Samce na głowie mają poroże (rosochy)
w kształcie szerokich łopat lub badyli (podobnych do poroża jeleni) w układzie poziomym ( i stąd nazwa łopatacz lub  te które ich nie wykształcają – badylarz – dominująca forma w polskich lasach). Dobrze wykształcone poroże może osiągać do 1,2 m długości przy rozpiętości 2 m i masie do 20 kg. Łosie zrzucają poroże po okresie godowym (bukowisku), starsze osobniki w listopadzie, a młode
w grudniu i styczniu.

Łosie odwiedziły Wirty co najmniej drugi raz. Poprzednio gościliśmy je wczesną wiosną i podobnie nie wyrządziły znaczących szkód. Oprócz pojedynczo spałowanych drzew nie zaobserwowaliśmy innych oznak ich żerowania. Bardzo grzecznie przemaszerowały przez nasze leśnictwo, sprawnie przeskoczyły ogrodzenie Arboretum i po spacerze po naszym ogrodzie poszły w nieznane.

Jakub Piechowiak